бәй

I. Нәр. б. бәйләп куя торган бау, киндерә, чылбыр һ. б. ш. нәрсә. Бәйләвеч (1). Бәйләп, арканлап тоту-тотылу хәле атын бәйгә куйды. II. БӘЙ – тар. 1. Мөселман динле Кавказ ханлыкларында: берәр райондагы яки шәһәрдәге идарә итүче 2. Ирләр исеменнән соң әйтелгәндә "әфәнде" мәгънәсен дә аңлаткан Кәмал бәй (к. БӘК). III. БӘЙ – Кинәт килеп туган көчле аптырауны белдерә бәй, күрми дә торам. (к. : Бәлеш (II)